Evren Sade Bir Tören























Tüm her şeye bakıyorum da
Hepsi şahsına münhasır
Diyorum
Tanrı çok otantik bir sanatçı olmalı

Şu nizam şu intizam
Her şeyin içindeki o sır
Diyorum
Tanrı yer ve göğün tek bilimcisi olmalı

Kimsenin hakkı kimsede kalmıyor
Evrensel denge şaşmıyor
Diyorum
Tanrı adaletin kılıcı bir yargıç olmalı

İnanan ona inanıyor
Takdir eden ediyor etmeyen etmiyor
Diyorum
Tanrı herkese idraki kadar görünen bir bilgi olmalı

Herkes ondan parçalar taşıyor
O ise kimseye benzemiyor
Diyorum
Tanrı bir tek kendi gibi olmalı




Görenler onu görüyor

Şu Karşıdan Gelenler Kim


















İçim coştukça coşuyor
Neye koysam neye doldursam
Arttıkça artıyorsun a canım

Sen doldukça çıkıp çıkıp gidiyor içimden
Geçmişe dair tüm karanlık sayfalar
İçime yazılıyorsun adeta
Aslı gibidir

Olduğun gibi öylece akıyorsun gözlerimden
Bir sevinç gibi yağmurlu bir günde
Şimdi kime baksam sen

Aynı yolda yan yana giderken
Karşılaşma ihtimalimiz nedir
Yoldan gelenler var
Aman Allah’ım
Yanındaki benim

    Tümdengelim

    Bir dünya sürgününe değil
    asırlık yangını söndürmeye geldik
    bir oğul istemiyor kimse bizden
    koşul da kurban da yok bu aşkta
    tüm aşkları baştan yazmaya geldik

    Tanrı bilir aynı mayadan yoğurdu bizi
    birimize demiri,
    birimize bakırı fazla koymuş olabilir,
    ne fark eder ki?
    biz o ilk ayrılıktan buraya
    alaşım oluşturmaya geldik

    Tüm benliklerimizden bizliğe
    tüm diller, tüm renklerimizle birliğe
    ol demeye,
    içimizin insanlarını bir bir
    süzüp
    içimizde kalanlarla
    “özünde her şey iyidir”e
    geldik
    .

    Senin İçin Benim İçim

    Sende yaşıyorum daha ne olsun
    hele kalbin pır pırsa dünyalar benim oluyor
    soruyor insan ister istemez
    bu hayal mi gerçek mi
    bu kadar gerçekçi sevmeseydi kimse kimseyi
    bu kadar inandırıcı gelmezdi doğrusu
    rüyalarını bile görüyorumdur belki

    Hep yanındayım aslında
    gözün ışığa alışsın diye görünmezim
    bir yerlere gidiyorsun belli, heyecanlısın
    karışık kokular salınıyor, sesler duyuluyor
    rahatlıyorsun, rahatlıyorum,
    esinti var biraz da çilenti
    üşümeyesin diye sana sarılıyorum

    Her şeyinle
    bana taşındığından beri
    iki kişilik yaşadığım doğru
    masada tabağım, kahvem bir fazla
    dumanı tütüyor, ılıklaşıyor, soğuyor olsun
    olur da acıkmışsındır
    olur da özlemişsindir elimden içilen kahveyi
    sevgimi sunmak için yer arıyorum işte

    Hatırı sayılır hatıralar biriktiriyorum ikimiz için
    olur ya ayakların bir gün
    evimin yolunu buluverir
    olur ya kapına geldim dersin
    olur ya yaşamakla kutsanırız yeniden
    olur mu olur

      Sanatın Hangi Dalıyız

      Pes ettikçe içine çekildiğimiz bu yaşam oyununda
      kazanma ya da kaybetme olmadan
      sonsuz bir müsabaka halindeyiz.
      Oldukça yorucu geçebilen bu mücadelelerin rauntlarında
      kaybetmiş ya da kazanmış gibi hissetmek bu oyunun kuralıymış gibi gelebilir.
      İçimizde ringe çıkma gücü ve cesareti biriktirmek için
      verilen molaları aslında
      taktik, yöntem, tecrübe ve bakış açımızı değiştirmek için de
      verdiğimizi unutmamalıyız.
      Eğer bu oyunun sonsuz oynandığını ve kazanıp kaybetmekten ziyade, rakibimize daha senkronize hareketler geliştirip
      sanatsal bir ahenk yakalamak amacıyla oynandığını çözebilirsek,
      bu oyunun sanatsal bir dans gösterisi olduğunu
      ve müziğin, renklerin, uyumla dans ettiğini
      görmeye başlayabilirsiniz.
      Bu da bizi birbirimize rakip yerine sanatçı yapar.
      Aslında tüm sanatçılar kendi sanatlarını özgünleştirmek için
      sonsuz aşk ve şevke sahiptir.
      Hepimizin hayatı büyük bir sanatçının eseriyse,
      biz bu sanatsal çalışmanın içinde
      kendi özgünlüğümüzü bulmalıyız.
      Peki, tanrının bizi hangi sanatını icra etmek için yarattığını biliyor muyuz?

      Kendine Uyanmak

      Kılıfına uydurulacak tüm sözlerin
      bittiği yere kadar adımladım dünyayı
      kalaylayıp sunulacak kabıma sığamaz oluşlarım
      doğru bildiğim yanlışlarım
      öğrendim herkesin doğrusu kendinedir

      Diyar diyar dolandım aradım durdum
      ben bu değilim
      ben bu olmamalıyım
      peki tanrım aslında ben kimim?

      En çaresiz hissettiğim anda omzumda elin
      derinimde hissediyorum tanrım,
      bir mühletin var adıma
      varlığını kalbimin tâ şûra’sında toplasam da
      eminliğimi mucizelerinle taçlandırdırıyorsun
      senin benden tasarrufun her ne ise
      amenna ve saddakna

      -thirty three years leather-
      Karanlığımı aydınlatacak kadar yandıysam demek

      Küçük bir kelebeğin kanat çırpmasıyla
      bilmeden oldu her şey
      siz biz kimseler bilmeden
      arşa değdiğinden oldu her şey
      benim için koptu kıyamet
      uyandım ansızın

      -awakening-
      nihayet nihayet nihayet!

      Ne Diye

      Hep bir şey diye diye sevmişim
      fark ettim ki herkes orada
      ben içinde olmamışım duyguların
      ne hissettiğimi bilmeden
      seni seviyorum diye diye
      aldatmışım kendimi

      Korkmuşum korkutulmuşum
      yitirmekten aklımı fikrimi kendimi
      aklımla sevmişim dostlarım
      öyle diye böyle diye
      diye diye sevmişim

      Hiç kullanılmamış bir kalbimin olduğunu
      hatırladım kaç zaman sonra
      tüm içtenliğimle sevme hakkım varmış
      yüzeysel, estetiksel ve sınıfsal
      her ne tür kavga varsa ademoğlunun içinde
      seve seve aşılabilirmiş ancak dostlarım
      şimdi bakıyorum da her şey tanrıdan
      diye diye seviyorum her şeyi

      İyi ki varsın usta

      Her yerde benden biri
      Kendinden kaçabilen yok nasılsa
      Tüm dünya ayna ayna ayna!
      Baktıkça içime içime
      Bilmek isterdim hangisi ben
      Karanlık aydınlık bir anda
      Saçılmıştı tüm parçalarım etrafa
      Karma karma karmakarışıktım

      Durdurdum tüm dünyamı bir anda
      Kabul ettim ben buyum nasılsa
      Metruk bir halde devraldıysam içimi
      Tadilattayım bundan sonra

      Vardım hal dilimi bilene
      Dedim “benden iş çıkar mı usta”
      “Eh, dur bakalım
      Hayıflanmayı bırak da gözüm
      Hele kolları sıvayalım
      İsin pasın silinsin
      İçin dışın arınsın
      Işığın karanlığını aydınlatsın
      Pırıl pırıl olursun”

      “Her an yeni bir ben’e uyanıyorum
      Kendini bilmek bu olsa gerek usta”